رژیم کتوژنیک به رژیم کتو هم معروف است و یک برنامه غذایی است که پر از چربی، پروتئین متوسط و کم کربوهیدرات می باشد. این رژیم یکی از رژیم های لاغری مدرن است که توجهات زیادی را در سال های اخیر به خود جلب کرده است. خیلی از افراد تصور می کنند که رژیم کتوژنیک 28 روزه رایگان تنها نوع آن است، اما اینگونه نیست و این رژیم از انواع مختلفی تشکیل شده است.

انواع رژیم لاغری کتوژنیک

این رژیم انواع مختلفی دارد و اساس آنها با یکدیگر مشابه است و تفاوت آنها به میزان مصرف روزانه چربی، پروتئین و کربوهیدرات برمی گردد. تنوع این رژیم شامل موارد زیر می شود:

رژیم کتوژنیک استاندارد

در این برنامه، میزان بسیار کمی کربوهیدرات، پروتئین به مقدار متوسط و چربی زیادی جای داده شده است. اگر بخواهیم با اعداد و ارقام بگوییم، شما بر اساس این نوع رژیم لاغری روزانه باید 70% چربی، 20% پروتئین و فقط 10 درصد کربوهیدرات مصرف کنید.

رژیم کتوژنیک پروتئین بالا

این نوع رژیم شبیه به برنامه کتوژنیک استاندارد است، اما نسبت چربی 60%، پروتئین 35% و کربوهیدرات 5% می باشد.

از بین این برنامه ها، رژیم پروتئین بالا و رژیم استاندارد بیش از سایرین مطالعه شده اند و متداول ترند. رژیم کتوی هدفمند و چرخه ای به تازگی به این لیست اضافه شده اند و ورزشکاران و بدن سازان طرفداران اصلی آن ها هستند.

رژیم کتوژنیک دوره ای

رژیم کتوژنیک چرخه ای شامل رعایت برنامه کتوژنیک استاندارد به مدت 5 تا 6 روز در هفته و به دنبال آن، 1 تا 2 روز مصرف کربوهیدرات بیشتر از حد استاندارد است.

رژیم کتوژنیک هدفمند

پیرو این نوع برنامه لاغری کتوژنیک در روزهایی که فعالیت زیادی داشته اید، می توانید کربوهیدرات بیشتری مصرف کنید.

رژیم کتوژنیک برای چه کسانی مناسب است؟

شاید برایتان جالب باشد که بدانید رژیم کتو در ابتدا برای درمان بیماران مبتلا به سرع و تشنج ایجاد شد و به مرور متخصصان تغذیه از آن برای بهبود بیماری های دیگری نیز استفاده کردند که شامل موارد زیر می شود:

·         بهبود شناختی و حافظه

·         دیابت نوع 2

·         سرطان مانند گلیوبلاستوما

·         اختلالات روانی

·         بیماری آلزایمر

·         اوتیسم

·         چاقی

لازم به ذکر است که برنامه غذایی کتوژنیک در بهبود دیابت نوع 2 بسیار موثر است. تحقیقات انجام شده بر روی 349 بیمار دیابتی که به مدت یک سال رژیم کتو گرفته بودند، نشان داد که بیماری در این افراد تا حدود 60 درصد بهبود یافته و وابستگی آنها به انسولین بسیار کمتر شده است.